روشنی ماند، از پر پروانه‌ای که پر کشید

پروفسور پروانه وثوق، پس از اخذ مدرک دکترای خود در سال ۱۳۴۲، آموختن و بازآموختن و تجربه را پی گرفت. از کمبریج تا واشنگتن، از ماساچوست تا ایلینوی، آموخت و آزمود تا به خانه بازگردد و زندگی هزاران کودک را نجات دهد. پروفسور وثوق پس از بازگشت به وطن در سال ۱۳۵۰، اولین بخش هماتولوژی و انکولوژی کودکان را در ایران تأسیس کردند. همچنین از اولین روز تأسیس مؤسسه محک، به‌عنوان رئیس هیئت‌امنا همراه محک بودند.

ایشان تمام زندگی خود را وقف کودکان بیمار سرزمینمان کردند، چه در حوزه آموزش که توجه ویژه‌ای به تدریس و تألیف کتاب و مقاله داشتند و چه در حوزه درمان، تا آنجا که گاهی تمام روز را در دفتر خود می‌ماندند تا مبادا کودکی بیاید و ایشان نتوانند او را معاینه کنند. هر سال در سالروز درگذشت ایشان غمگین می‌شویم، اما راه و مسیری که ایشان پایه‌ریزی کردند همچنان برجاست، چراکه در محک کودکی ادامه دارد، امید ادامه دارد و زندگی ادامه دارد.

مؤسسه خیریه حمایت از کودکان مبتلا به سرطان «محک» در روز ۲۹ اردیبهشت به مناسبت سالروز درگذشت پروفسور پروانه وثوق، یاد ایشان را گرامی می­‌دارد.