پیام مدیرعامل

درختان تناور آنگاه که در معرض تندباد قرار می‌گیرند تا ذره‌ای آخر جانشان مقاومت می‌کنند ولی در یک لحظه می‌شکنند و فرو می‌ریزند زیرا تناوریشان، بلای جانشان می‌شود. برگ‌های نورسته و نهال‌های جوان اما آنقدر خم می‌شوند تا باد از سرشان بگذرد و دوباره قد راست کنند.

درخت محک اما خاصیتی معجزه گون دارد: پیر است اما همچون جوانان یاری‌گر بوده، تناور است اما منعطف.

درختی چنان کهن و پر برگ و بار که می‌تواند بیش از هفده هزار کودک و خانواده‌ آنان را در پناه سایه‌اش بگیرد و در همان لحظه چنان جوان و رعنا که هر سردباد و تندبادی را از سر بگذراند.

سالی که گذشت، درخت محک انگار در چهارراهی ایستاده بود که از هر سویش بادی نامهربان می‌وزید. چند برگی از این درخت کنده شد، چند شاخه‌ای شکست، آشیان چند پرنده پریشان شد اما… اما زنده ماند این درخت و زنده خواهد ماند چون در آخرین لحظه دست شما نگاهمان می‌دارد؛ شمایی که هنوز با ما هم‌ایمان و هم‌پیمانید. شمایی که چون ما ایمان دارید که امید حرفی بیهوده نیست.

یک سال بر همه‌ی ما گذشت. سخت گذشت. ولی حافظ – که حافظ هویت ماست – گفته است که:

رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

چنان نماند و چنین نیز هم نخواهد ماند

من ارچه در نظر یار خاکسار شدم

رقیب نیز چنین محترم نخواهد ماند

بدین رواق زبرجد نوشته‌اند به زر

…که جز نکویی اهل کرم نخواهد ماند

پس با چراغی از آرزو در دست و آتشی از عشق به یکدیگر در دلمان به استقبال سال جدید می‌رویم.

عید بر همگان مبارک.

آراسب احمدیان

مدیرعامل