0 کمک آنلاین

به غیر از سلامتی، یادگاری‌های دیگری هم از محک دارد

  • ۳ دی ۰۲
  • 494 بازدید
  • 0 دیدگاه

یکی از عوامل مهم در پایداریِ یک مؤسسه‌ی خیریه، پاسخگویی در مقابل نیکوکاران و مخاطبان است. از این رو یکی از ارزش‌های بنیادین محک پاسخگویی‌ست. محک، در کنار تلاشی که در راه پاسخگویی به همه‌ی ذی‌ربطانش دارد، تعداد بهبودیافتگانش را ارزشمندترین پاسخ در برابر این سوال می‌داند که: حمایت‌های نیکوکاران محک صرف چه می‌شود؟ سلامتی بیش از ۱۶۰۰۰ کودک بهبودیافته از سرطان محک، حاصل صرفِ کمک‌های ارزشمند نیکوکارانمان در بیش از سه دهه فعالیت این سازمان است.

روز ۷ دی ماه، به مناسب تولد نخستین فرزند بهبودیافته‌ی ما، با عنوان «روز بهبودیافتگان محک» نام‌گذاری شده است. فائزه یکی از هزاران فرزند بهبودیافته‌ی محک است.

او که با اشتیاق در حال نشان دادن نقاشی‌هایش به ماست، می‌گوید؛ آثارش تاکنون در نمایشگاه‌های زیادی روی دیوار رفته و لوح تقدیر گرفته‌اند. از این‌که یک نقاش و هنرمند بااستعداد میان فرزندان بهبودیافته‌مان داریم، احساس شادی می‌کنیم. فائزه امروز در ۱۹ سالگی و اوایل جوانی، هم‌چنان دوره‌های مختلفی را برای پیشرفتش در نقاشی و طراحی می‌گذارند.

فائزه در سال ۹۵ برای درمان سرطان هوچکین در بیمارستان محک بستری بوده‌است؛ توده‌هایی روی گردن و قفسه‌ی سینه‌‌ی او پیدا شده بود که باعث شد خانواده‌اش برای درمان بیماری فرزندشان، او را به بیمارستان محک بیاورند. بهترین خاطره‌اش از محک، به روزهایی برمی‌گردد که ترالیِ کتاب به اتاقش می‌آمده و او می‌توانسته یک کتاب جدید از بین آن همه کتاب، انتخاب کند. آن روزها چنان شیفته‌ی نقاشی و داستانِ کتاب‌ها می‌شده که امروز، خودش هم در همین مسیر قدم گذاشته است. البته، سواری روی پایه‌ی سرم هم از خاطرش نرفته؛ وقتی که پدرش با سبدی از خوراکی‌های خوشمزه به ملاقاتش می‌آمده و او را سوار بر پایه‌ی سرم‌ می‌دیده که به استقبال پدر می‌رفته!

فائزه حالا به غیر از سلامتیش، یادگاری‌های دیگری هم از محک دارد؛ مثلا یک گردنبد که مهره‌هایش را دانه به دانه از داوطلبانمان جایزه می‌گرفته: او هر بار که برای شیمی‌درمانی به بیمارستان محک می‌آمده یکی از این مهره‌ها را به نخ می‌کشیده تا وقتی تبدیل به یک گردن‌بند مهره‌ای شد، آن را به گردنش بیاویزد. فائزه هنوز هم این گردن‌بند را نگاه داشته و با آن به یاد خاطراتش در بیمارستان می‌افتد. این گردن‌بند برای او یک نشانه ا‌ست، نشانه‌ی امید، امیدی که باعث شده او بتواند سرطان را شکست بدهد و دوباره به روزهای روشن بهبودی برسد.

دیدگاه‌ها

دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.