این فیلم را تا آخر ببینید

سینما قابی بی‌نظیر است و هر بیننده‌ای تصویری از آرزوها، رؤیاها و ارزش‌های خود را در آن می‌بیند. ما اهالی محک که عاشق کودکانیم، وقتی به این قاب خیره می‌شویم، نور چنین تصاویری بر پرده نقره‌ای خیالمان می‌تابد: پسرکی که از راه پیچ در پیچی تک و تنها بالا می‌رود تا دفتر مشق دوستش را به او برساند. کات به دخترکی که برای رسیدن به آرزویش که خریدن ماهی قرمز سفره هفت‌سین است، خیابان‌های شهر را زیر پا می‌گذارد. کات به پسرک سیه‌چرده جنوبی که آواره جنگ، از جنوب به شمال آمده است و برای انس گرفتن با محیط جدید زندگیش می‌کوشد. کات به آن پسرک نابینا که الفبا را با سر انگشتانش روی برگ و آب و درخت جستجو می‌کند؛ از «خانه دوست کجاست» تا «دونده» و «باشو غریبه‌ای کوچک» و ده‌ها فیلم دیگر.
کودکانی از خیال ما می‌گذرند که در یک چیز مشترکند: خستگی ناپذیری در مبارزه برای رسیدن به آرزوهایشان. از این کودکان خستگی‌ناپذیر و این مبارزان بردبار در محک فراوان است. سلحشورانی با سُرمی در دست که آرزویشان رسیدن به بهبودیست. هر کودک محک قهرمان فیلمی یگانه است. فیلمی که بازیگر اصلی‌اش خود اوست.
سینما به ما یاد داده است که تمام کودکان فیلم‌ها در آخر به آرزوهایشان می‌رسند. در محک باور داریم روزی کودکانمان در پرده آخر فیلمشان پیروز می‌شوند. باور نمی‌کنید؟ این فیلم را تا آخر ببینید.
پینوشت: محک در نزدیک به سه دهه فعالیت یاوران بسیاری از اهالی سینما داشته است. قدر فرد فردشان را می‌دانیم و این روز را به این هنرمندان عزیز تبریک می‌گوییم.

۲