آموختن از يك فاجعه

يه وقتايى يه فاجعه منشاء يه فرصت مى شه. فاجعه ها هميشه باعث يك توقف در روال عادى زندگى مى شن. ما كه نمى تونيم به راحتي جلوى خيلى فجايع و بحران ها رو بگيريم. اما آدم ها مي تونن از توقفى اضطراري ناشى از فجايع و اتفاق هاى بد براى فكر كردن دوباره استفاده كنن: فكر كنن، تجديد نظر كنن، به جوانب ديگه توجه كنن، ببينن چي توى كار و روال و مرام شون قابل بازبينيه، ببينن چي رو ناديده گرفتن.

نگاه دوباره به روابط، اهداف، قابليت ها و نگاه دوباره به جهانمون مى تونه از پس فجايع رقم بخوره. مى شه خيلى چيزها رو از نو چيد، مى شه فهميد چي مي تونه در اطراف ما بهتر بشه و بعد از فاجعه و درد از درايت و دوباره فكر كردن كمك گرفت تا جهان بعد از فاجعه برامون همون جهان قبلش نباشه. جهاني بشه بهتر.

محك هم از همين نوع نگاه يك مادر به ابتلاى فرزندش به بيماري سرطان شروع شد. فاجعه ابتلاى يك كودك به سرطان در يك خانواده باعث شد اونها نگاه متفاوتى به جهان اطرافشون كنن و از دل اين درد يك مرهم ساخته شد و يك اتفاق بزرگ به واسطه همت مردمان نيكوكار اين سرزمين رقم خورد و محك زاده شد. ٢٨ سال از اون روز گذشته و تا امروز كه اولين روز ٢٩ سالگي محكه بيش از ٣٠ هزار كودك تحت حمايت اين موسسه بودند. ٣٠ هزار كودكى كه اگه نگاه متفاوت بنيانگذار و بانيان محك و حمايت خالصانه مردم ايران نبود در مسير سخت بيمارى تنها مى موندن. امروز روز ثبت محكه و توى اين روزها كه كشورمون و همه جهان در دل يك فاجعه به اسم كرونا است، به اتكاى اين ٢٩ سال كه شما ساختينش مى گيم كه مى شه از پس اين فاجعه آموخت، جور ديگه فكر كرد، در خيلى روال هايي كه عادت كرديم تجديد نظر كرد و قدر لحظه لحظه زندگى رو بيشتر دونست.

براتون روزهاى خوبى از پس روزهاى سختِ امروز آرزو داري و قدر اينهمه سال همراهم و اعتمادتون رو مي دونيم.