ایستگاه بعد: تئاترشهر!

یکی از ارزش‌های بنیادین محک، قدردانی است؛ در این سه دهه، همواره سعی بر آن بوده تا قدردانِ لطف و حمایتِ شما نیکوکارانِ گرامی از کودکان مبتلا به سرطان باشیم. اما بی‌شک ارزشمندترین قدردانی از شما، نشاندن لبخندِ بهبودی بر لب فرزندانِ محک است که بزرگترین دست‌آوردِ ما و آینه‌ی تمام‌نمای لطف و خیرخواهیِ شماست. هر کودکِ بهبودیافته، جانی‌ست که دستانِ حمایتگر شما، دوباره آن را به جهان باز گردانده است.

به پاس این رخداد، روز هفتم دی ماه، به مناسبت روزِ تولدِ نخستین فرزندِ بهبودیافته‌ی محک، به عنوان «روز کودکان بهبودیافته از سرطان» شناخته می‌شود. کودکانی که هر کدام راهی به سوی موفقیت می‌سازند… مسیری که بدونِ یاریِ دستان بخشنده‌ی شما، ممکن نبوده است. محمدطاها، دانشجوی بازیگری در دانشگاه آزاد تهران، یکی از هزاران کودک بهبودیافته‌ی ماست.

محمدطاها مثل یک سوپراستار، خوش‌چهره و خوش‌ قدوقامت است. با این‌که از قبل می‌دانستیم محمدطاها بازیگری می‌خواند، با دیدنش مطمئن شدیم که مثل یک بازیگر حرفه‌ای اعتمادبه‌نفس دارد و برای این کار ساخته شده است.

محمدطاها ۹ ساله بوده که متوجه دو توده روی گردنش می‌شود. برایمان از روزهایی می‌گوید که حتی می‌توانسته بوی عفونت ناشی از سرطان را در بینیش احساس کند. ابتدا تصور می‌شده که باید جراحی شود، اما در نهایت طبق نظر پزشکش تصمیم گرفته می‌شود که با شیمی‌درمانی، روند درمانش ادامه یابد. او با همین روش بهبود پیدا می‌کند و قطع درمان می‌شود.

محمدطاها از بچگی به بازیگری علاقه‌ی فراوانی داشته است. حالا که بیش از ده سال است فرزند بهبودیافته‌ی ماست، در دانشگاه بازیگری می‌خواند و برای آینده‌اش به برنامه‌های زیادی فکر کرده است… او که بیان و خلاقیت بسیار درخشانی دارد، با چشمانی که از ذوق برق می‌زند برایمان می‌گوید وقتی هر از گاهی برای پیگیری معایناتِ پس از درمانش به بیمارستان زنگ می‌زند، می‌تواند صدای گوینده‌ی تلفن گویا را تقلید کند! محمد طاها حتی برای ما مثل گوینده‌ی مترو، اسم ایستگاه‌ها را هم اعلام کرد! حالا دیگر ما مطمئن شده‌ایم که ایستگاهِ بعدیِ زندگی او، حتما «تئاتر شهر» است!