خدا صبرمان دهد…

وای از دل مادرانشان. مادران آن سی‌وهشت تن که قرارشان مرگ نبود. وای از دل مادرانشان که مادران شریف‌ترین فرزندان این خاک بودند. مرگ را دیده‌ایم زیر سقف محک ولی چه کنیم که عادتمان نمی‌شود مرگ. عادتمان نمی‌شود شیون مادر و لرزش دست پدر. حالا سی‌وهشت تن شریف، خفته‌ خواب ابدی، ۱۴ تن محبوس به زیر آوار. وای از دل مادرانشان. مثل هر ایرانی دیگر، مثل هر انسان دیگر، داغ این عزا بر دل تک تک اعضای خانواده‌ محک آتش می زند. به که تسلیت بگوییم که امروز خود داغداریم؛ خدا صبرمان دهد.