دست فرزندم رو می‌گیرم تا این روزها بگذره

«هدیه برای من قشنگ‌ترین هدیه خداست. از وقتی به دنیا آمد یک لحظه هم نیست که دست‌هایش از من دور شده باشد. وقتی تاتی‌تاتی کنان شروع به راه رفتن کرد دستش را می‌گرفتم تا زمین نخورد. وقتی کنارم می‌خوابد، دستش را می‌گیرم تا احساس امنیت کند. حالا هم که با سرطان می‌جنگد باز هم دستش را می‌گیرم تا به او عشق بدهم و بتواند بیماری را شکست دهد.»

همه پدر و مادرهای محک دست فرزندشان که بزرگ‌ترین گنجینه زندگی‌شان است را می‌گیرند و قدم به قدم زیر سقف محک همراهشان می‌شوند به این امید که با هم به خانه سلامتی برسند.

شما هم با نوشتن قصه خود در دیدگاه‌های سایت محک، برای ما بگویید در سختی‌های زندگی چه کسی دستتان را گرفته است؟

پی‌نوشت: عکس تزئینی است.