دلمان تنها شد…

با قلبی آکنده از غم و اندوه، درگذشت شاعر بی‌بدیل و غزل‌سرای بزرگ، محمدعلی بهمنی را تسلیت می‌گوییم. او که با کلماتش ترانه‌های جاودانه‌ای سرود و روحِ عشق و انسانیت را در غزل‌هایش دمید، امروز ما را در اندوهی سنگین فروبرده است. بهمنی، که صدای قلبش در هر بیت از اشعارش طنین‌انداز بود، به کودکان محک پیام داد که «تا انسان‌ها غزل نیکی می‌سرایند، دلشان تنها نیست.» و امروز، با رفتنش، دل‌های ما به‌راستی تنها شد.

بهمنی نه‌تنها شاعری بزرگ که نماد عشق، مهربانی و امید بود. غزل‌هایش در تار و پود زندگی ما جاودانه مانده‌اند و ترانه‌هایش در گوش جان ما طنین‌انداز است. فقدان او، زخمی است که بر دل‌های تمام عاشقان شعر و ادب ایران که روزی مهر را با شعر به هم منتقل کردند، خواهد ماند.

خانواده بزرگ محک، این مصیبت جانکاه را به خانواده محترم ایشان، دوستان و جامعه ادبی و فرهنگی ایران تسلیت می‌گوید. روح بزرگ او که در هر مصرع از غزل‌هایش جاری بود، اکنون در آرامشی جاودانه آرمیده است. یادش همیشه در قلب‌های ما زنده خواهد ماند.