راه و رسم پروانهگی؛ انساندوستی
- ۱۷ تیر ۰۳
- 248 بازدید
- 0 دیدگاه
آیا دوست دارید راز ثروتمند شدن را بدانید؟ آیا میخواهید در کوتاهترین زمان ممکن، بیشترین پول ممکن را به دست بیاورید؟ توصیه ما به شما این است که برای رسیدن به این هدف، هر کاری جاوید یاد پروفسور پروانه وثوق در زندگیش کرد را نکنید. رسم پروانهگی، انساندوستی است.
انساندوستی و حرص مالاندوزی با هم جمع و جفت نمیشوند چون دنیای هر کدام از دیگری متفاوت است. پروانهی داستان ما تمام زندگی حرفهایش را در بیمارستانهای دولتی گذراند تا تیماردار و غمخوار کمبرخوردارترین مردمان کشور باشد. مناعت طبع و وارستگی او چنان بود که در تمام سالهای فعالیت در محک، ریالی دستمزد دریافت نکرد. به شهادت بسیاری از همکاران ایشان در بیمارستانهای دیگر، همهی حقوقشان را صرف بهبود شرایط بیمارستان میکردند: از خرید وسایل تا تعمیر و مرمت گوشهای از بیمارستان. رسم پروانهگی عشق به انسان است و پروانهی داستان ما، آدمها را به صرف انسان بودن دوست میداشت. پروانهی ما خرسندترین درویشِ دنیا بود که حافظ فرموده است:
در این بازار اگر سودیست با درویشِ خرسند است
خدایا منعممگردان به درویشی و خرسندی…