راه و رسم پروانه‌گی؛ عشق به میهن

جنگ را تنها کسانی می‌فهمند که آن را تجربه کرده باشند. صدای شوم آژیر خطر. چشمان هراسان مردمان. ویرانی و شیون. سوختن و هیچ شدن زندگی‌ها در یک لحظه. واکنش طبیعی هر انسانی در چنین شرایطی گریز است برای حفظ جان. اما تاریخ را کسانی می‌نویسند که واکنش طبیعی حفظ جان را رد می‌کنند: آن‌ها می‌مانند. آن‌ها گریز را بلد نیستند. به شهادت کارکنان بیمارستان حضرت علی‌اصغر، بخش خون بیمارستان که جاوید یاد پروفسور پروانه وثوق مسئولیت گرداندنش را بر عهده داشتند، تنها بخشی بود که حتی یک لحظه هم تعطیل نشد، آن هم در شرایطی که شهر تهران در اثر حملات موشکی عراق به حال نیمه تعطیل درآمده بود.

پروانه‌ ما وطن‌دوستی و عشق به میهنش را یک بار دیگر نشان داد. رسم پروانه‌گی این

است که شمع کم سوی سرزمینش را با چلچراغ فروزان بیگانه عوض نمی‌کند.