روزی رکورد شنا در آب‌های آزاد توسط من شکسته می‌شود

گفتگو با صنعان، کودک بهبودیافته محک به مناسبت روز جهانی معلولان:

روزی؛ رکورد شنا در آب‌های آزاد توسط من شکسته می‌شود

 آرزوی موفقیت در ورزش شنا از زمانی که در رودخانه جاری یکی از روستا‌های سقز شنا می‌کرد همراه صنعان است. زمانی که مجبور شد برای شیمی درمانی به تهران بیاید، تصور شنیدن دوباره صدای گذر آب از رود، سپری شدن روزهای درمان را برای او آسان‌تر می‌کرد. مبارزه او با بیماری سرطان از ۶ سالگی شروع شده بود، این مبارزه یکی از پاهای او و قسمتی از ریه‌اش را در سنین نوجوانی از او گرفت. ولی امیدش به سلامتی را نتوانست بگیرد. تا امروز که در سن ۲۶ سالگی است و چند سالی از بهبودی او می‌گذرد، آرزوی ثبت رکود در آب‌های آزاد همچنان در وجودش نفس می‌کشد.

صنعان امینی یکی از کودکان بهبود یافته محک است و موفقیت‌هایی که در رشته شنا در مسابقات مختلف کسب کرده  دلیل گفتگویی است که با او انجام شده است.

– چند سال است که قطع درمان شده‌ای؟

۱۲ سال است که قطع درمان شده‌ام و فقط برای انجام معاینات دوره‌ای به محک می‌آیم.

– انجام ورزش شنا چه کمکی به افزایش روحیه برای مبارزه با بیماری سرطان کرد؟

شنا یک قانون خیلی ساده و ابتدایی دارد که برای ماندن روی آب باید دست و پا نزنید و فقط با تمرکز سعی کنید با بی وزن کردن بدن روی سطح آب شناور بمانید تا امکان اجرای حرکت‌ها را داشته باشید. این قانون در زندگی و در مسیر مبارزه با بیماری بسیار به من کمک کرد. هر زمان که دلم می‌گرفت و می‌گفتم چرا باید این شرایط را تحمل کنم با خود می‌گفتم به جای دست و پا زدن باید برای حرکت های بعدی آماده شوم . دست و پا زدن و ناامیدی نمی‌تواند من را به جایی برساند.

– چه آرزویی داری؟

شنا کردن در آب‎‌های آزاد را خیلی دوست دارم و می خواهم روزی رکود شنا در این آب‌ها را بشکنم و این رکورد به نام من ثبت شود.

– الگوی تو در ورزش چه شخصی است؟

مایکل فلپس. اما راستش نمی‌توان گفت الگو، چون نمی‌خوام حتما مثل او باشم.

– دوست نداری مثل مایکل فلپس باشی؟!

چون من خودم را با دیگران مقایسه نمی‌کنم. هر فردی سرنوشت و شرایط زندگی مختص به خود را دارد که فقط با تلاش می‌تواند آن را تغییر دهد و به هر آن چیزی که آرزوی آن‌را دارد برسد. من فکر می‌کنم برای موفقیت احتیاج ندارم از کسی پیروی کنم من آرزوها و خواسته‌های خودم را دارم که فقط با روش خودم می‌توانم به آنها برسم. هیچگاه در زندگی به این فکر نکردم برای اینکه بیمار هستم باید از زندگی فاصله بگیرم و یا شرایط زندگی من باید فرق کند.

– یعنی همیشه به آینده امیدوار بودی؟

بله، شاید برای اینکه در مسیر مبارزه با سرطان کمتر نا امید بودم چون می‌دونستم فقط باید به سلامتی فکر کنم و نگرانی دیگری نداشتم. محک هزینه‌های دارو و درمان، عمل‌های جراحی و … را تأمین می‌کرد و همین باعث می‌شد تا نگرانی‌های کمتری داشته باشم. محک حتی پس از بهبودی هم با تأمین بخشی از هزینه‌های آموزش شنا و امور جانبی مربوط به آن، باعث شد تا بتوانم با امید بیشتری به آینده فکر کنم و در این مسیر استوارتر باشم.

امیدواریم آرزوی صنعان، کودک بهبود یافته، با همراهی نیکوکاران برآورده شود تا انگیزه‌ای باشد در دل ۱۹ هزار کودک مبتلا به سرطان تحت درمان در سراسرکشورمان که با دلی گرم‌تر و باوری استوارتر در مسیر درمان گام بردارند زیرا آنها هم آرزوهایی دارند که با تحقق سلامتی و بهبودی می‌توانند به آنها برسند.