عروسک‌اش مثل خود او یک قهرمان است

عروسکش را در دستانش گرفته است و منتظر است تا پرستار داروهایش را بیاورد. مادرش می‌گوید هیچ وقت از عروسکش جدا‌ نمیشود و اگر عروسک نباشد بی‌قراری می‌کند. او و عروسکش همه جا کنار یکدیگر هستند و دست در دست هم با سرطان مبارزه می‌کنند. او به عروسکش قول داده است تا قوی بماند و به زودی حالش خوب شود که بتوانند در خانه با هم بازی کنند.
در روزهای مبارزه با بیماری، عروسک‌ها و اسباب‌‌های خاله‌بازی‌‌اش دنیای کودکی او را در اتاق بیمارستان زنده نگه می‌دارند تا تلخی دارو شیرین‌تر شود و به یاد همه‌مان بیاورد که قدرت کودکی به همه سختی‌ها می‌چربد.
زیر این سقف سال‌هاست با کمک شما تلاش می‌کنیم این باور را زندگی کنیم که: سرطان پایان کودکی نیست.