قدیمی‌ترین زبان مشترک فرزندان آدم؛ لبخند

چندعضله بسیار کوچک در صورت. انقباضی اندک. حرکت گوشه‌های لب به سمت بالا. جمع شدن خفیف چشم و… ناگاه طوفانی در تمام تنمان به گردش درمی‌آید: اندورفین، دوپامین و سروتونین در بدن ترشح می‌شوند. اکسیژن بیشتری به مغز می‌رسد. مغز از خمودگی بیرون می‌آید و بیدار می‌شود؛ شاد می‌شویم. اعتماد به نفسمان بالا می‌رود. جهان برایمان زیباتر می‌شود. بدنمان برای جنگیدن با هر بیماری و عارضه قوی‌تر شده و اینها همه با انقباض اندک چند عضله بسیار کوچک در صورت رخ می‌دهد؛ این است معجزه لبخند.
امروز روز جهانی لبخند است. روز بزرگداشت این زبان مشترک برای تمامی فرزندان آدم؛ زبانی به قدمت چند ده میلیون سال.
ما انواع لبخندها را می‌شناسیم: لبخند محبت، لبخند سرخوشی، لبخند عطوفت و حتی لبخند از سر اجبار. ولی ما در محک آرزوی لبخند دیگری را داریم، لبخند اطمینان پدری که می‌داند شرایط اقتصادی خانواده گزندی به فرزندش و لطمهای به روال درمان او نخواهد زد. لبخند مادری که پس از شبهای طولانی و بی‎خوابی حالا می‌داند که دلبندش در امان است؛ لبخندی حاصل یاری تمام نیکوکاران محک. این لبخند را شما می‌آفرینید: لبخند امید.
امید به پیروزی زندگی بر نیستی. امیدی که نقاب از چهره‌ ترس‌آفرین بیماری برمی‌دارد.
روز جهانی لبخند را به تک‌تک شما که لبخند سلامتی را بر لبان کودکان مبتلا به سرطان و خانواده آنها می‌نشانید مبارک.