من جاسم، ۸ ساله از اهواز

هشت سالمه، یکی یه دونه‌ام و اهواز زندگی می‌کنم. ریاضی رو از همه درسا بیشتر دوست دارم، درست برعکسِ نگارش، قرآن رو می‌تونم با صوت قشنگی بخونم، داستان‌های شاهنامه رو هم از کتابی که خاله‌ام بهم داده یاد گرفتم، قصه رستم، سهراب، ضحاک و…، ولی رستم رو یه جور دیگه‌ای دوست دارم، چون پهلوونه و قویه؛ مثل خودم.
سه سالم بود که مریض شدم؛ اون‌ موقع‌ها نمی‌دونستم اسم مریضی‌ام چیه و کافی بود تا درد دارو کمتر بشه تا برم سراغ بازی. دنیام شده بود بازی دایناسور و لاک‌پشت‌های نینجا با بقیه بچه‌های محک. اینم بگم که بازی مرد عنکبوتی رو هم خیلی خیلی دوست دارم، لباس، نقاب و شمشیرهاشو هم دارم، اما دستکش‌هاش رو هنوز ندارم، ورزش فوتبال رو هم که عاشقشم.
اگه ازم بپرسید از ۱۰ تا چند تا شیطونم میگم ۱۰! آرزوم اینه که وقتی بزرگ شدم دکتر بشم و بیام به بچه‌های محک کمک کنم؛ آخه خودم خوب شدم و الان یه کودک بهبودیافته‌ام.