پذیرش، کلیدتسهیل فرآیند درمان سرطان

بیماری سرطان در کنار مشکلات بسیاری که برای فرد مبتلا و خانواده ‌او ایجاد می‌کند، تبعات روانی شدیدی را نیز برجای می‌گذارد.

اضطراب، واکنش طبیعی هر کسی است که بیماری سرطان در او تشخیص داده شده است. این واکنش می‌تواند در تمام مراحل معاینه، تشخیص و درمان رخ دهد؛ علائم این واکنش روانی، لرزش، ضربان قلب تند یا نامنظم و نگرانی شدید است. برای کنترل و مدیریت اضطراب، اطرافیان باید از کنجکاوی و پرسیدن سؤال‌های فراوان در مورد بیماری و مراحل درمان کودک خودداری کنند؛ چرا که پاسخگویی مداوم، برای کودک و خانواده بار روانی بسیاری در پی دارد. در این مرحله روانشناس با کمک به برون‌ریزی هیجانی در پذیرش بیماری و سازگار کردن کودک و خانواده‌اش با شرایط، نقش بسیار مهمی را ایفا می‌کند.

معنای پذیرش و سازگاری در حین بیماری

پذیرش و سازگاری دو مفهوم مهم در روند درمان بیماری سرطان است. پذیرش به این معناست که خانواده کودک بیمار نباید خود را از دیگران جدا کنند، بلکه باید توجه داشته باشند که خانواده‌های دیگری نیز وجود دارند که کودکشان درگیر این بیماری است. در واقع بهتر است به جای پرسیدن “سؤال چرا من؟” به این سؤال پاسخ دهید که “چرا من نه؟” مگر چه فرقی بین من و دیگری وجود دارد؟ بیماری می‌تواند سراغ هرکسی برود. در صورتی که فرد بتواند بیماری خود را بپذیرد، وارد مفهوم سازگاری می‌شویم. سازگاری یکی از مهم‌ترین جنبه‌های سلامتی روان است و در صورتی که بیمار و خانواده نتوانند به این حال دست یابند، نمی‌توانند نسبت به موقعیت‌های تنش‌زا و استرس‌زا، واکنش مناسبی داشته باشند. در واقع سازگاری یعنی تغییر زندگی و سبک آن، متناسب و منطبق با شرایط جدید پیش آمده.

روش‌های روان درمانی زیادی وجود دارد که می‌تواند تأثیرات مثبتی بر کیفیت زندگی بیمار و خانواده او بگذارد. یکی از اصلی‌ترین عوامل مؤثر بر سطح کیفیت زندگی توجه به سلامت جسمانی، روانی و اجتماعی در کنار یکدیگر است. بنابراین روانشناس سعی می‌کند که در کنار بیمار و خانواده او در این مسیر، تسهیل‌گر پذیرش بیماری باشد اما همکاری و تمایل خانواده و بیمار برای دریافت این خدمات تخصصی، اهمیت بسیار زیادی دارد.