پیام بنیانگذار
- ۲۶ مرداد ۹۹
- 585 بازدید
- 0 دیدگاه
اين روزها بي‌اختيار و مکرراً ياد روزهاي ابتدايي بنيان نهادن محک مي‌افتم. روزهايي که در بخشي از جامعه با ناباوري و ترديد به لزوم مداخله جامعه مدني در امور درمان بيماران مواجه بوديم، ليکن خوشبختانه بودند طيفي از جامعه که ايمان داشتند به ضرورت اين حرکت و دعوت را لبيک گفتند و همه دست در دست يکديگر، يکي از واحد‌هاي افتخار‌آفرين جامعه مدني را خلق کرديم. چرا و چه تشابهي بين اين دو موقعيت مرا به ياد آن روزها مي‌اندازد؟
پس از آنکه عميقاً به اين سؤال انديشيدم، مشکلات شکل‌گيري محک در روزهاي نخستين در ذهنم شکل گرفت:
- سختي ايجاد باور بهبود کودک مبتلا به سرطان در جامعه
- عدم وجود سوابق و اطلاعات کافي براي تصميم‌گيري
- عدم اشراف مکفي نسبت به معضل در بين مسئولان
- اشتياق پرشور بخشي از جامعه براي حمايت هرچه گسترده‌تر و فراگيرتر
- نگراني‌هاي خودم از توان پاسخگويي جامع به نيازهاي شناخته و ناشناخته
گفتني است همين تشابهات ميان روزهاي نخستين فعاليت محک با شرايط کنوني جامعه موجب دلگرمي و قوت قلبم شد در مقابل اين بلاي نفس‌گير که جامعه جهاني را دچار شوک کرده است.
يادم آمد مردمي هستيم که در بحران و در نياز و در وانفساها، اگر بدانيم که حجم بحران تا چه اندازه است و نسبت به اطلاعات آگاه باشيم، قطعاً رفتارهاي زيبا و اعجاب‌آميز و معجزه‌گرانه‌اي داريم که جهان را به تعجب مي‌اندازد و همين هم شد.
به اين معني که ما در محک شاهد اشتياق صادقانه همکاران در سطوح درماني، پشتيباني، خيريه و حتي داوطلبان و ياوران براي حضور و همکاري در آن شرايط سخت بوديم. بديهي است به لحاظ فرمان‌برداري مدني و رعايت دستور خانه‌نشيني و پس از آن حفظ فاصله، بهره‌ور از حضور همه نشده‌ايم ولي با استفاده از روش‌هايي چون دورکاري و حضور آنلاين تلاش کرديم خللي در ارائه خدمات درماني و حمايتي به کودکان مبتلا به سرطان ايجاد نشود.
از سوي ديگر با کمال شگفتي شاهد تداوم حمايت مردم بوديم که محرکي شورانگيز براي همه دست‌اندرکاران محک بود. زيرا که برهاني بود بر مستجاب شدن دعاي هميشگي ما يعني مستدام بودن حمايت و اعتماد مردم عزيز ميهن ما به محک.
سعيده قدس