گاهی به مو می‌رسد اما پاره نمی‌شود

مریم هم مثل خیلی از دخترهای کوچک با عشقی مادرانه‌، عروسکش را به آغوش می‌کشید و در روزهایی که کودکی‌اش به بیماری سرطان گره خورده بود، از آرزوی برگشتش به خانه برای عروسکش حرف می‌زد.

آرزوی مریم یک روز به واقعیت تبدیل شدو قهرمان قصه ما، یکی از بهبود یافته‌های محک است که امروز فرزند خودش را در آغوش می‌گیرد. وقتی کودکی به سرطان مبتلا می‌شود، آرزوهاش را فراموش نمی‌کند اما آرزوی خوب شدن و برگشتن به خانه به اولین آرزوی روزهای سخت بیماری‌اش. آرزوی مریم این بود که بهبود یابد و مادر شود. گاهی به مو می‌رسد اما پاره نمی‌شود. مثل کودکانی که از سخت‌ترین شرایط بیماری بیرون می‌آیند، خوب می‌شوند و به زندگی بر‌می‌گردند.

بدون شما ممکن نبود آخر قصه بیش از ۶۵۰۰ کودک در محک به شیرینی قصه مریم باشد. قدرتان را می‌دانیم که سال‌هاست همراه کودکان مبتلا به سرطان ماندید. امیدواریم خبر بهبودی همه فرزندان محک به گوش تمام پدر و مادرهاشون و شما برسد.

پی‌نوشت: این متن به مناسبت روز کودکان بهبود یافته محک تهیه شده است.