با سرطان می‌جنگیدم اما همیشه شاگرد اول بودم

«شش ساله بودم که متوجه بیماری‌ام شدم. درمانم تقریبا با ورودم به مدرسه یکی شده بود. اما هیچ بیماری و سختی‌ای نمی‌توانست مانع درس خواندنم شود. من همه جا درس می‌خواندم. در خانه، بیمارستان، حتی وقت‌هایی که داروی شیمی درمانی می‌گرفتم. به‌خاطر همین همیشه درسم خوب بود. یادم می‌آید یک سال که بیمارستان بستری بودم و نتوانستم اول مهر در مدرسه باشم، با دیدن حال و هوای مدرسه‌ها از تلویزیون گریه‌ام گرفت. حتی یکی از امتحان‌های ششم ابتدایی را همین‌جا در محک دادم و باز هم شاگرد اول شدم. حالا که معدلم ۱۹/۸۴ شده و سال دیگر کنکور دارم، همه تلاشم را می‌کنم تا حقوق و وکالت بخوانم و انسان موفقی شوم».

وقتی راضیه از علاقه‌اش به درس خواندن حرف می‌زد چشم‌هایش می‌درخشید. زیر این سقف در هر شرایطی تلاش می‌کنیم تا کودکان مبتلا به سرطان محک به ‌خاطر بیماری‌ از درس و مدرسه دور نمانند. برای آینده قهرمان‌های کوچک‌مان آرزوهای زیادی داریم که تنها با همراهی و کمک شما به ثمر می‌رسد.