تابـستانی که عـلی دوسـت دارد

برای بچه هایی که مدرسه می روند هنوز شیرینی و لذت تعطیلات عید از یادشان نرفته است که روزهای پر از تلاش و دلهره و استرس امتحانات آخر سال نزدیک می شود و اگر آدم یک مامان مثل مامان من داشته باشد که دیگر کارش تمام است. تذکرهای مادرم از روز ۱۴ فروردین شروع می  شود:” علی درست را بخوان! علی فردا امتحان چی دارید؟”
مامان من آنقدر نمرة بیست را دوست دارد که همه چیز را با بیست مقایسه می کند. اگر گوشة بیست هر امتحانی یک کمی سابیده شده باشد و یا گوشة برگه تا شده باشد اصلاً قبول نمی کند. بیست باید کاملاً شفاف و روشن و تا نشده باشد. خدا نکند نیم نمره ارفاق بشود آنچنان از پشت عینکش نگاه می کند که یعنی: “ این اون بیستی نیست که من می  گویم”! می گویم: “مامان جان! همة کارشناس  ها می گویند نمره، ملاک نیست فهمیدن مهم است؛” ولی او می گوید: این حرف ها سرم نمی شود، اگر کسی درس و مطالب را خوب فهمیده باشد نمرة خوب می گیرد و اگر درس را نفهمد خوب معلوم است نمرة کمی می گیرد؛ این دیگر بحث ندارد… آخر امتحانات باید همة نمره های بیست ردیف بشوند. همیشه به من می گوید: “تو می توانی پس باید همة تلاشت را بکنی.”

تابستان نزدیک است. مامان های گل! بگذارید ما بچه ها از تابستان لذت ببریم، هر چقدر دلمان می خواهد بازی کنیم، بخوابیم و تلویزیون نگاه کنیم. خدا را شکر که من کلاس تابستانی نمی روم وگرنه تابستان هم باید مدام بیست می گرفتم، شانس آوردم!

برایم دعا کنید که امتحاناتم را خوب بدهم.

علی (کودک محک)