روز ادبیات کودک و نوجوان مبارک

زنبور عسل به خانه خویش
شش‌گوشه بساخت لانه خویش
او خانه خود نمود آباد
کی درس مهندسی به او داد؟
آنکس که بداد عقل و هوشش
بنهاد به جای نیش نوشش

این شعر کوتاه، سروده میرزا یحیی‌خان دولت‌آبادی، از اولین نمونه‌های ادبیات مکتوب کودک در تاریخ ادبیات ایران است. با پیروزی انقلاب مشروطه‌، بسیاری از بزرگان ادبیات ایران به ادبیات کودک توجه نشان دادند. روزگاری نو آمده بود و نوآوران می‌دانستند که تربیت کودکان تا چه پایه اهمیت دارد. ایرج‌‍میرزا جلال‌الممالک، ملک‌الشعرا بهار، نیما یوشیج و پروین اعتصامی همه در ادبیات کودک طبع‌آزمایی کردند. پایه و مایه‌ ادبیات کودک و نوجوان اما به تمام لالایی‌های مادران بر گاهواره کودکانشان باز می‌گردد، به داستان‌های مادربزرگ‌ها در شب‌های بی‌خوابی کودکان. از اشعاری که مادران شالیکار شمال برای کودکان بر پشت بسته‌شان خوانده‌اند، تا آواهای زنانی که زیر آفتاب جنوب تور ماهیگیری بافته‌اند، از لالایی مادری در روستايى كويري در شرق که شویش به راه دور است تا نغمه مادری در کوه‌های کردستان که دلش نگران بازگشت پدر کودکش از گردنه‌های پربرف است. همه این‌ها گنجینه ادبیات کودک و نوجوان ایران را ساخته‌اند. وجود چنین ریشه‌های تناوری باعث شده است تا ادبیات معاصر کودک و نوجوان ایران بالنده و زنده و رو به روشنا باشد.

چندین سال است که کودکان محک، اوقات طولانی بستری در اتاق‌هایشان را با خواندن کتاب، کوتاه می‌کنند. آن‌ها که بزرگ‌ترند و خواندن می‌دانند، خود تن به دریای بی‌کران کتاب‌ها می‌زنند. کوچک‌ترها را داوطلبان و روانشناسان با خواندن قصه به سیاحت می‌برند.
روز ادبیات کودک و نوجوان مبارک باشد بر همه نویسندگان، مترجمان، تصویرگران و قصه‌گویانی که کودکی ما را از چارچوب بسته خانه‌هایمان به کهکشان ادبیات بردند و بر همه خوانندگان قصه.