محک مثل خونه من شد

بچه‌ها که درد داشتند سراغ سهیل را می‌گرفتن؛ با اینکه خیلی‌هاشون رو نمی‌شناخت ولی بودنش، قوت قلب بود. این قصه سهیل، فرزند قوی و خستگی‌ناپذیر محک هست. قصه فرزندی که نه تنها اجازه نداد هیچ دردی جلوی حرکتش به سمت موفقیت رو بگیره بلکه هدف زندگیش رو هم در همین مسیر پر فراز و نشیب انتخاب کرد و چون دوست داشت به ادم های بیشتری کمک کنه، مهندسی پزشکی رو انتخاب کرد.

خودش می‌گه: «پدرم اصرار داشت یکسال درس نخونم ولی با کمک کادر مدرسه و دوستام تونستم درسمو ادامه بدم. بیماری سرطان نه تنها از هدف‌ها و آرزوهایی که داشتم دورم نکرد، بلکه گذشتن از این بیماری و سختی‌هایی که در مسیر زندگی وجود داشت، رسیدن به آرزوهام رو شیرین‌تر کرد و انرژی‌ای که تو محک داشتم باعث انگیزه بیشتر برای ادامه این راه ‌شد. محک مثل خونه من شده بود.»
سهیل به زندگی نگاه مثبت داره، به دیگران انگیزه و امید می‌ده و حالا یکی از فرزندان بهبودیافته خانواده بزرگ محکه.

همه ما تو زندگی‌مون یکی مثل سهیل نیاز داریم که بودنش قوت قلب باشه. برای سهیل و همه آدم‌هایی که قوت قلب دیگرانن، آرزوی سلامتی و موفقیت داریم.