با حمایت‌های محک سرطان به فرصتی برای کشف استعداد تبدیل شد

دانه‌های قرمز رنگ و تب شدید، تنها نشانه‌هایی بود که در بدن جانیار کوچولو دیده شد. همین‌ نشانه‌ها کافی بود تا پدر و مادرش را نگران کند تا به دنبال چرایی آن بگردند؛ خبر برایشان بسیار دردناک بود. پسر کوچک‌شان به سرطان مبتلا شده بود. «بهنام مجرد» پدر جانیار آن روزها را برایمان روایت می‌کند. بازگشت به لحظه‌هایی که زمان زیادی از آن نگذشته، برایش راحت نیست. او می‌گوید: «بیماری جانیار در دو سالگی آغاز شد. ۱۰ روز تب داشت. در ابتدا با استفاده از داروهای تب‌بر سعی کردیم دمای بدنش را پایین بیاوریم اما موفق نشدیم. به فاصله کمی کبودی‌های نقطه‌ای روی بدنش پیدا شد و همین ما را نگران‌ کرد. همسرم در اینترنت می‌گشت تا بفهمیم فرزندمان چه مشکلی دارد، اما راستش را بخواهید چیزی دستگیرمان نشد. همین شد که خیلی سریع به پزشک مراجعه کردیم. همان روز دستور انجام آزمایش داده شد و خبر بدِ ابتلای پسرم به بیماری سرطان خون (ALL) را شنیدیم. او را به بیمارستان ۱۷ شهریور رشت بردیم و مراحل درمان او در این بیمارستان آغاز شد.»

جانیار تمامی مراحل درمان بیماری‌اش را تا آخرین روز، در بیمارستان ۱۷ شهریور رشت پشت سرگذاشته و اکنون نیز او و خانواده‌اش برای انجام آزمایش‌های دوره‌ای به این بیمارستان مراجعه می‌کنند. پدر ادامه می‌دهد: «در تمام مدتی که راهروهای بخش خون و آنکولوژی کودکان بیمارستان ۱۷ شهریور را طی می‌کردم، هزینه‌های درمان بیماری جانیاز ذهنم را مشغول کرده بود. از خودم می‌پرسیدم آیا از پس آنها برخواهم آمد؟ زندگی‌‌مان با چه آسیب‌ها و اتفاقاتی رو به رو می‌شود؟ در همین فکر و خیال بودم که محک ما را پیدا کرد؛ داوطلب مددکاری اجتماعی محک در بیمارستان رشت فرم محک را رو به رویم گذاشت و از آن پس ما تحت حمایت این مؤسسه قرار گرفتیم. به جرئت می‌گویم اگر این مؤسسه نبود، روزهای درمان برای همه اعضای خانواده‌ام طاقت‌فرسا می‌شد. با این همه باز هم روزهای عجیب و سختی بود.»

کشف استعداد در زمان مبارزه با بیماری سرطان

جانیار این روزها کودک موفقی است. با اینکه ۵ سال دارد اما نواختن دو ساز را آموخته و می‌خواهد این توانایی و استعداد را پرورش دهد. خانواده‌اش معتقدند او در آینده‌ موسیقی‌دان مشهوری خواهد شد. بهنام مجرد که خود نوازنده ویولن است، می‌گوید: «پزشک معالج فرزندم و داوطلب مددکاری اجتماعی محک به ما روحیه زیادی داد. آنها باعث شدند بفهمیم سرطان پایان زندگی نیست. ما اخبار محک را هم دنبال می‌کنیم و متوجه شدیم که تعداد زیادی از کودکان، بهبود یافته و انسان‌های مفیدی برای جامعه شده‌اند. از آن به بعد تلاش کردیم روحیه‌مان را از دست ندهیم.»

وی با بیان آنکه سن جانیار باعث شده بود که درک کمتری از بیماری داشته باشد ادامه داد: «جانیار پسر باهوشی است و از رفتار ما متوجه وخامت اوضاع می‌شد. برای همین او را برای شرکت در کلاس موسیقی ثبت‌نام کردم. نمی‌دانستم دوست دارد یا نه. از آنجایی که خودم ویولن می‌نوازم، حدس زدم شاید موسیقی بتواند حواس او را کمی پرت کند. اما در کمال تعجب دیدیم او استعداد ویژه‌ای در این زمینه دارد. در مدت بسیار کوتاهی نواختن ساز بلز را آموخت، سپس سراغ فلوت رفت و حالا هم به آموختن ویولن مشغول است. او اکنون ۵ سال دارد، یک ماه است که خبر قطع درمانش را شنیدیم و مطمئنم در آینده هنرمند خوبی خواهد شد.»

پدر در پایان صحبت‌ها، دوباره خاطرش به بیمارستان محل درمان جانیار بر می‌گردد. دوست دارد به تمامی خانواده‌هایی که خبر ابتلای فرزندشان به سرطان را در این بیمارستان می‌شنوند بگوید که این روزهای سخت هم تمام می‌شود. او ادامه می‌دهد: «قوی باشید. به خدا توکل کنید، مطمئن باشید خدا همیشه انسان‌هایی را برای کمک به شما در شرایط سخت می‌فرستد. نه تنها فرزند من بلکه تمام کودکان مبتلا به سرطان بستری در بیمارستان ۱۷ شهریور رشت تحت حمایت محک هستند. تعداد زیادی از آنها و خانواده‌هایشان با شنیدن خبر بهبودی، پیروز واقعی میدان مبارزه با سرطان می‌شوند. اگر شما هم بدون ترس و ناامیدی مبارزه کنید حتما این احساس شگفت‌انگیز را تجربه خواهید کرد.»

مؤسسه خیریه محک از ابتدای تأسیس تا پایان بهمن ۱۳۹۹، ۵۰۱ کودک مبتلا به سرطان را در بیمارستان ۱۷ شهریور رشت تحت حمایت خود قرار داده است. از این تعداد ۹۳ کودک بهبودیافته‌اند. به امید روزی که با تشخیص زودهنگام بیماری سرطان، زمینه درمان کم‌دردتر، کم‌هزینه‌تر و مؤثرتر را برای همه کودکان مبتلا به سرطان سرزمین‌مان ممکن شود.