جشنی برای همشاگردی‌هایی قهرمان

در دل دارم امید؛ بر لب دارم سلام؛ همشاگردی سلام؛ همشاگردی سلام

همشاگردی و هم مدرسه ای بودن حال و هوایی پر از خاطره و یکرنگی دارد.

اما همشاگردی های محک با هم بودنشان از جنس دیگری است. وقتی که این یکرنگی گره بخورد با مبارزه‌ای پر امید و سخت برای زندگی همه چیز رنگ دیگری می گیرد. هم‌شاگردی‌های محک در کنار همه مشق‌های الفبا و ریاضیات و تاریخ و فیزیک، مشق شکیبایی و صبوری و مبارزه و مقاومت می‌کنند. مشق تلاش برای ماندن و بالیدن. مشق سلامتی.

و این هم‌شاگردی‌ها هر سال به بهانه بازگشایی مدارس در جشنی پر از شادی و کودکی دور هم جمع می شوند. هم شاگردی های کوچکی که بعضی شان هنوز مدرسه هم نرفته‌اند اما سرمشق درس هایی از قهرمانی اند.

جشن آغاز سال تحصیلی در محک امسال هم در روزی پر از شادی و خاطره برگزار شد.

بچه ها آمدند، بازی کردند، با نوای آهنگ های کودکانه جست و خیز کردند، با دوستانشان که بهبود یافته اند دیدار کردند، سرود خواندند، مسابقه دادند، هدیه گرفتند، نمایش دیدند و خندیدند تا همه ما باور کنیم: سرطان پایان کودکی نیست…