وقتی مهسا مامور اسانسور می‌شود

تا در آسانسور باز شد، وارد شد و به همه سلام کرد. مأمور آسانسور که می‌دانست مهسا چقدر آسانسور را دوست دارد جای خودش را به او داد تا کنار دکمه‌های آسانسور بایستد. به هر طبقه که می‌رسید با صدای بلند اعلام می‌کرد تا دیگران پیاده شوند و هرکه سوار می‌شد مهسا برایش دکمه طبقه مورد نظر را می‌زد. دختر شش ساله محک که در حال سپری کردن دوره درمانش بود، از این‌که به او اجازه دادند برای چند لحظه مأمور آسانسور شود حسابی ذوق کرده بود.

در محک همه کارکنان با کودکان مبتلا به سرطان با گرمی و مهربانی رفتار می‌کنند تا روزهای درمان‌شان با حال بهتری بگذرد. به امید روزی که هیجان و خوشحالی مهسا تبدیل به خوشحالی خداحافظی همیشگی‌اش با سرطان شود. این قصه واقعی، مربوط به سال گذشته و قبل از شیوع ویروس کروناست و در این روزها، زدن دکمه آسانسور کاری است که با احتیاط و ضدعفونی انجام می‌دهیم و تلاش می‌کنیم کودکانمان کمترین تماس را با محیط‌های پرخطر داشته باشند. امیدواریم این روزهای سخت زودتر بگذرد و آرامش و سلامتی بازگردد. ممنونیم که در هیچ شرایطی کودکان محک را تنها نمی‌گذارید.