پیام بنیانگذار

در ۳۰ سالگی به بلوغ رسیده‌ایم اما دغدغه پایان نمی‌یابد

این روزها بر و بچه‌های محک سخت در تدارک جشن‌های ۳۰ سالگی سازمان‌شان، محک هستند، محکی که در آن رشد کرده‌اند و دوستش دارند و از ما گیس سفیدها نظر می‌خواهند… و من ضمن اینکه خداوند و مردمان میهنم و یاوران سر از پا نشناخته محک برای عشق‌ورزی را شاکرم به این می‌اندیشم که در اطرافم کمتر سازمان مردم‌نهادی را می‌شناسم که عمرش به ۱۰۰ سال یا حتی ۵۰ سال رسیده باشد و ناگاه دلم به شور می‌افتد.

سی سالگی کهنسالی محک است؟ اما با هیچ معیاری نمی‌توان در این سازمان بالنده و  محبوب که به حداقل ۷۰ تا ۸۰ درصد از اهداف خود نائل آمده علائمی از فرتوتی، خمودی یا خستگی پیدا کرد؛ علائم مشکلات روزافزون و توان‌فرسایی که در عرصه درمان گریبانگیر جامعه ما و تمامی جهان است. پس شاید بتوان امیدوار بود که ما در سایه خرد جمعی  و «زیبایی شناسی، قدرشناسی، شفافیت، پاسخگویی و منابع انسانی» بتوانیم از اولین سازمان‌های مردم‌نهادی باشیم که ۱۰۰ ساله شویم و لذا این ۳۰ سالگی را می‌توان سال بلوغ نامید. هر چند اینجا دغدغه پایان نمی‌یابد.

چه بسا بالغینی که پستی بلندی روزگار و یا غفلت‌های هر چند کوچک سرنوشتشان را جور دیگر رغم زده و اینجاست که می‌بایست بدانیم که بیش از هر زمان دیگری نیاز به یارانمان که ما را زیر سایه‌سار خود تا بدینجا رسانیده‌اند داریم تا ما را از شر نخوت، خودبزرگ‌بینی و تب موفقیت برهانند. پویندگی که رمز بقا برای همه موجودات جهان بوده و هست، فقط در سایه حفظ انگیزه‌ها و خلوص و روشنی خواسته‌ها مقدور است و این روزها که درمان‌ها مسیرهای جدید یافته و علم و تحقیقات می‌رود تا شر عفریت سرطان را از سر ابناء بشر بردارد، انگیزه ما این است که به یاری مردم عاشق وطنمان و خواست ایزد مهربان بتوانیم به درجاتی برسیم که همگام با جهان جلو برویم. باشد تا روزی بتوانیم به هر پدر و مادری که بر در محک ظاهر می‌شوند بگوییم نگران نباشید، ما، مردم، پزشکان و تیم درمان اینجا هستیم، با آخرین دستاوردهای علمی، همه و همه برای درمان قطعی جگرگوشه‌هایمان.

سعیده قدس

بنیانگذار