پدر؛ تک‌مضرابی ساده اما محکم
- ۵ بهمن ۰۲
- 366 بازدید
- 0 دیدگاه
از فرزندان محک که می‌پرسیم «پدر را تعریف کنید»، همه در یک واژه مشترک هستند: پشتیبان.
پدرانِ محکی، همیشه پشتیبان هستند. اغلب، جایی از ماجرای درمان ایستاده‌اند که کمتر دیده می‌شوند؛ پشتِ درِ اتاق، در راه‌پله و راهرو میانِ اتاق کودک و دکتر، در ماشین، بیرونِ بیمارستان‌ها، پشتِ میزِ کار ولی با فکری که در بیمارستان سیر می‌کند و …
ساختارِ اجتماعیِ خانواده در ایران و قوانینِ وزارت بهداشت درباره بستری کودکان در بیمارستان، موجب می‌شود که مادران نقشِ پررنگ‌تری در همراهی کودکان در حین درمان پیدا کنند و نقشِ پدران، در پشتیبانی از لحاظ اقتصادی مهم‌تر باشد. به همین جهت، زمانی که فرزندان محک می‌خواهند پدر و مادرِ خود را در طول فرآیند درمان توصیف کنند، از مادران قصه‌های بلندی در دل دارند و از پدران، تک مضراب‌هایی ساده اما محکم همچون «پشتیبانی» «حمایت‌گر» «حمایت» و…
محک همواره قدردانِ تلاش‌ها، حمایت‌ها و صبوریِ پدرانِ کودکانِ مبتلا به سرطان است و روز پدر را برای ارج نهادن به حضورِ آنان در کانون گرمِ خانواده، گرامی می‌دارد.