‌قصه‌ای از یک کودک مبتلا به سرطان

مرضیه، از کودکان مبتلا به سرطان محک است که در دوران درمان، نگارش کتابی را در دست گرفته است. در شماره قبل قصه زندگی او را تعریف کردیم و قرار شد در این شماره بخشی از داستانی را که نوشته برایتان روایت کنیم. با هم این قصه را می‌خوانیم:

یلدا وارد اتاق شد و با سرعت به سمتم دوید و گفت: آبجی کجایی؟ دو روزه کنارم نیستی. و با لحن بچه‌گونه‌ای که ازش دلتنگی می‌بارید ادامه داد: آبجی خیلی دلم برات تنگ شده بود. همینطوری که داشتم موهای بلند و فر یلدا رو نوازش می‌کردم و قربون صدقه‌اش می‌رفتم متوجه یه سایه شدم. سرم رو بالا آوردم و با قیافه مهربون ندا خانم روبرو شدم که با دستش سرم رو نوازش کرد و با لحن مهربون و نگرانی گفت: بهتری دخترم؟

منم در حالی که دست یلدا تو دستم بود با لبخند بهش گفتم: ممنون من بهترم شما خوبید. ممنونم که از خواهرم نگه‌داری کردید ندا خانم. همزمان ندا خانم رو به یلدا گفت: دیدی گفتم حال خواهرت خوبه. بفرمایید یلدا خانم این تو و این خواهرت. یلدا رو به من گفت: راستی آبجی حالا جواب اصغر آقا رو چی بدیم؟ و باز هم اصغر آقا و باز هم اصغر آقا!

دیگه حالم داشت از این اسم بهم می‌خورد که ندا خانوم متوجه شد و در حالی که دستی روی موهای یلدا می‌کشید گفت: دخترک قشنگم دیگه از اصغر آقا خبری نیست. از این به بعد تو و محیا کنار خاله زندگی می‌کنید. رو به من کرد و گفت: مگه نه محیا جون؟ که یلدا پرید وسط و گفت: آبجی، آبجی، راست می‌گه. خونه خاله ندا خیلی خوش می‌گذره و به لباس قرمز پرنسسی تنش اشاره کرد و گفت: ببین اینو خاله برام خریده. و در مورد اتفاقایی که براش تو خونه ندا خانوم افتاده بود برام گفت و منم با جون و دل گوش می‌کردم.

ندا خانوم برام میوه پوست کند و یک کم موز و پرتقال خوردم. وقتی ذوق و شوق یلدا رو برای تعریف کردن می‌دیدم دلم نمی‌یومد به حرفاش گوش ندم. لحن شیرین بچه‌گونه‌اش برام جذاب بود. از طرفی به قول یلدا، خاله ندا هم گوش می‌کرد و ما دو تا شنونده خوبی برای حرفهای یلدا شده بودیم.

بالاخره زمان ملاقات تموم شد و پرستار اومد. خاله ندا و یلدا رفتن. برای یک ساعت هم که شده از خوشحالی یلدا خیلی خوشحال بودم. زمانی که می‌خواستن برن خاله ندا با دکتر حرف زد و قرار شد فردا بعدازظهر برای کارای ترخیص بیان و منو به خونه ببرن.